Een iets langer bericht

16/09/2006

Eindelijk tijd om wat meer te schrijven. Eerst iets over mijn toegang tot het internet. Zoals ik reeds gezegd heb, is dit voorlopig niet op mijn kot aanwezig. Na wat rondgevraagd te hebben, ben ik echter te weten gekomen dat het wel mogelijk is. Over de prijs en snelheid kon niemand me met zekerheid antwoorden, maar volgens de meesten is het een vrij snelle connectie en kost ze tussen 25 en 40 euro per maand. Niet goedkoop, maar gezien de mate waarin ik internet gebruik om me te helpen bij mijn studies lijkt het me wel de moeite waard. Een van de kotverantwoordelijken heeft al aangeboden volgende week met mij en anderen die er interesse in hebben naar een elektronicazaak te gaan om de nodige spullen ervoor te kopen. Ik hou jullie op de hoogte. Tot dan zal ik ergens anders heen moeten voor mijn mail, zoals de computerruimtes van de universiteit of internetcafé's. In dat geval kan ik natuurlijk maar een of twee keer per dag mijn mail nakijken, maar het betekent niet dat ik geen lange antwoorden kan typen. Die antwoorden kan ik immers rustig op mijn kot typen, op USB zetten en daarmee naar een computer met internetconnectie trekken. Skypen zal wel pas voor volgende week zijn, als ik het rustig op mijn kot kan doen.

Ook handig om te weten: mijn adres en telefoonnummer hier (voor degenen die het nog niet hebben). Eerst het adres.

Ruben Van Belle
Shurei-ryo, room 414
3-3-1 Yamate-cho, Suita-shi, OSAKA, 564-0073

Het telefoonnummer is 0081-6-6388-1120 (0081 is het landnummer). Als je hiernaar belt kom je normaal gezien terecht bij het onthaal, die eerst kijken of ik er ben (op een bord waarop we dat elke keer we buitengaan moeten aanduiden) en me dan oproepen via een intercomsysteem. Sommigen aan het onthaal kennen wel niet veel Engels, dus spreek niet te snel en zeg vooral mijn naam luid en duidelijk. Nog iets om voor op te letten: de telefoon is enkel beschikbaar tussen 9h en 22h. In België is dat dus tussen 2h en 14h.

De eerste twee dagen zitten er ongeveer op, en het valt hier allemaal goed mee. Gisteren heb ik uiteraard vooral op het vliegtuig gezeten (12 uur), maar ook dat was best leuk. Iedereen had een eigen schermpje en kon zo naar films kijken, maar ook muziek beluisteren of een spelletje spelen. Ik heb me vooral onledig gehouden met een miljoen euro te proberen behalen in de vliegtuigversie van Wie wordt Euromiljonair? Het is me net niet gelukt. We hebben twee maaltijden gekregen, die verbazend goed waren, en mochten op elk moment een drankje, een potje noedels of een frisco (chocolade!) gaan halen. Allemaal gratis (of beter: in de prijs inbegrepen). De vlucht zelf is heel rustig verlopen, we hebben bijna geen last van turbulenties gehad. Bij aankomst in Osaka liepen we de andere drie studenten uit Leuven tegen het lijf, zodat we samen naar onze verblijfplaatsen konden gaan. Daarvoor hebben we wel een bus en trein moeten nemen, maar dat leverde geen problemen op. Die dingen zijn hier trouwens vrij goedkoop, minder dan 1 euro voor een uur rijden met de bus.

Eens aangekomen (ondertussen waren de jongens en meisjes gesplitst, aangezien onze verblijven vrij ver van elkaar liggen) werden we normaal gezien meteen aan onze kamergenoot voorgesteld, maar die van mij was nog aan het bijklussen en zou pas tegen de avond terugkeren. Ik was in elk geval moe genoeg om dat helemaal niet erg te vinden en (na alles uitgepakt te hebben) maakte van de gelegenheid gebruik om wat te rusten. Het was dan pas immers 13h in Japan, dus ik had tijd genoeg. Daarna was het tijd om kennis te maken met de Japanners en de weinige buitenlandse studenten die al aangekomen waren. Onder deze laatsten veel Amerikanen (sidder en beef) en voor de rest Britten, Zwitsers, Thai en nog wat volk. Sommigen (lees: een paar semiredneck-Amerikanen) kunnen echt nog geen woord Japans en doen ook niet veel moeite om snel iets op te pikken. Er is echter wel een vriendelijke Amerikaanse jongen die helemaal op eigen kosten in Japan verblijft en hier de taal wil leren. Buiten de absolute basis kan hij echter ook nog niets zeggen, maar hij doet wel moeite. Gisteren vroeg men mij een conversatie tussen hem en zijn kamergenoot (over de regels van het huis, dus vrij belangrijk) te tolken, wat ik zo goed en (vooral) zo kwaad als ik kon geprobeerd heb. Mijn Japans gaat immers nog niet zo vlot (iets beter dan voor de zomervakantie), maar als ik traag spreek geraak ik in elk geval wel uit mijn woorden en kan ik een deftige conversatie voeren. Ik schat dat het ongeveer drie weken zal duren voor ik overgeschakeld ben naar denken in het Japans en dan ook sneller mijn zinnen zal kunnen maken.

De Japanners zijn... Japans. Ze staan erop elke keer ze een kamer binnen te komen de aanwezigen te begroeten en bij het buitengaan op dezelfde luidkeelse manier afscheid te nemen. Zelfs als ze na vijf seconden al terugkomen. Iedereen probeert er ook zo "cool" mogelijk uit te zien, maar gelukkig betekent dat niet dat je geen deftig gesprek met hen kan voeren. Mijn kamergenoot valt in elk geval tot nu toe zeer goed mee. Hij gaat nu beginnen aan zijn vierde jaar Frans en is dus zeer enthousiast dat ik uit België kom. Hij bood verder spontaan aan zijn koelkast te gebruiken om mijn drinken in te bewaren en heeft me ook al met verschillende praktische zaken geholpen.

Het eten is niet fantastisch (iets te weinig afwisseling), maar qua drank is er overal veel keuze voor weinig geld. Een flesje cola van 400 ml voor slechts 85 eurocent vind je niet zo gemakkelijk in België. Tafelmanieren zijn niet echt streng, zolang je maar niets met je handen eet. En wie zich afvraagt hoe je grote stukken vlees of vis met stokjes kunt eten: gewoon alles in een keer opnemen en er een stuk van afbijten. Alles is mals genoeg om dat te doen.

Het is bijna etenstijd, dus rond ik maar eens af. Alle mails apart beantwoorden gaat nu even niet, maar ik doe dat zo snel mogelijk. Vanaf nu neem ik telkens mijn USB-stick mee naar de computers met intertoegang, zodat ik alle mails daarop kan opslaan en de antwoorden erop hier kan typen. Morgen en overmorgen gaan we wel op "field trip", dus dan zal ik even niet aan mijn mailbox kunnen.

Groetjes,Ruben