Status Quaestionis

*Eerst een kleine dienstmededeling: ik heb eindelijk een gsm gekocht (ja, zo een van die coole Japanse met allerlei snufjes die je toch niet gebruikt), en wie wil kan me vanaf nu dus ook daarop contacteren. Mijn telefoonnummer is 08061430797 (landcode Japan is trouwens +81), mijn gsm-mailadres ruben.vanbelle@ezweb.ne.jp.*

In de berichten hieronder heb ik enkel de mails verzameld die ik reeds rondgestuurd heb, maar vanaf nu is het dus de bedoeling van deze pagina een volwaardige blog te maken. Aangezien dit dus eigenlijk het eerste echte blogbericht is, is een kleine introductie op zijn plaats.

Zo vragen sommigen zich misschien af waar ik dat gekke internetadres vandaan haal. Zoals jullie weten, heet ik Ruben en studeer ik Japanologie aan de KU Leuven. Niets speciaals, zou je denken, tot je hoort wat dat in het Japans wordt. De "eu"-klank kennen ze hier niet en vervangen ze gewoon door "oe" (in het Japans "u" geschreven). De l wordt hier een zachte r, en dus krijg je in de plaats van Leuven "Roeven" (Ruuven). Als je dan nog eens weet dat de Japanse v heel erg lijkt op de b, en dat ze de u in mijn naam voor het gemak ook maar als "oe" uitspreken, kan je je dus wel voorstellen dat die twee heel erg op elkaar lijken qua uitspraak. Het heeft al heel wat vreemde situaties opgeleverd (zoals docenten die denken dat je ze niet goed verstaan hebt als ze je naar je universiteit vragen en je schijnbaar voor de tweede keer je naam zegt), maar bovenal is het een leuke manier om het ijs te breken. Vandaar dat ik bij 自己紹介 (jikoshoukai, jezelf voorstellen) altijd zeg: ルーヴぇンから来たルーベンと申します (ruven kara kita ruben to mooshimasu, ik heet Ruben en kom uit Leuven). Succes gegarandeerd!

Wat ik nog moet introduceren, zijn een aantal namen die hier zeker een paar keer gaan opduiken. Eerst en vooral de Leuvenaars. Er zijn hier twee mensen met wie ik twee jaar in de klas gezeten heb, namelijl Judith en Hilde. Dan is er nog Michael, die een jaar hoger zit, en Roos en Tinne, die al twee jaar meer ervaring hebben dan ik. Allemaal toffe mensen, dus jullie zullen er nog wel van horen. Daarnaast zijn er natuurlijk nog een hoop Japanners, die ik gaandeweg wel zal voorstellen als ik er iets significants mee beleef (lees: eindelijk hun naam kan onthouden). Zoals de meesten onder jullie weten, delen de buitenlandse studenten een kamer met een Japanner, en in mijn geval is dat Takuma, die nu aan zijn vierde jaar begonnen is. Hij studeert Frans, waardoor hij ook wat geïnteresseerd is in België. We praten elke dag wel wat, maar erg diepgaand is dat in elk geval nog niet. Maar dat komt misschien wel. Ten slotte zijn er nog de andere buitenlanders, die ik ook wel zal voorstellen als dat nodig blijkt te zijn.

Nog iets waar sommigen in geïnteresseerd zullen zijn, zijn de lessen die ik volg. Ik zet ze even op een rijtje.

• Japans 4b: zoals in de vorige berichten reeds uitgelegd, zit ik in niveau 4 voor Japans. Om de groepen beperkt te houden, werden de mensen uit die groep nog eens opgesplitst in 4a en 4b, en ik zit dus (net als Judith) in de b-groep. Van deze les hebben we twee koma (een koma is anderhalf uur) per week, dinsdag en vrijdag. We lezen vooral teksten uit ons handboek, wat uiteraard zeer goed is voor mijn kanji- en woordenschatkennis. Tussendoor wordt er dan af en toe gevraagd naar onze ervaringen met dingen die in tekst voorkomen, onze mening enz. Soms doen we echter ook andere dingen, zoals wat uitleg over het accent in het Japans (wat heel erg verschilt van het Nederlandse, dus aargh) of onomatopeeën. Elke les doen we ook een testje over de tekst die we de week daarvoor behandeld hebben, wat uiteraard nog beter is voor mijn kanji- en woordenschatkennis. Belangrijk bij die testen (die trouwens meetellen voor ons eindresultaat) is dat het echt over de kanji en woorden uit heel de tekst gaat, en niet enkel bijvoorbeeld over de nieuwe kanji die er in voorkwamen. Zo blijf je constant de kanji die je al zou moeten kennen herhalen, en zo'n oefening heb ik altijd wat gemist in Leuven.
  

• Contemporary Japan: de eerste les van de week, maandagmorgen om 9u, en meteen al een serieuze klepper. De docente, Fukui-sensei, had zichzelf voorheen al eens "The Dragon" genoemd, en het is niet moeilijk te raden waar ze dat vandaan haalt. Ze aarzelt immers niet om studenten te verbeteren op een soms nogal brutale manier, en het is daarom dat ik deze les erg leuk vind. Je wordt immers op een heel directe manier op je fouten gewezen, en merkt tegelijk ook dat iedereen fouten maakt, en dat dat dus helemaal niet erg is. Wel handig voor deze les is een goede dosis relativeringsvermogen, zodat je niet constant denkt dat de docente een pik op je heeft en je voor heel de klas belachelijk wil maken. Ze behandelt immers iedereen gelijk, of geeft in elk geval die indruk, iets wat volgens mij maar weinig docenten kunnen - bewust of onbewust.

• Japanse Literatuur: gegeven door Wittkamp, een Duitser met het daarbijhorende zware accent, die om de twee zinnen op het einde "ja" zegt en de volgende zin dan begint met "also". Dit semester zien we enkel poëzie, wat niet al te gemakkelijk, maar wel zeer interessant is. We concentreren ons op de zogenaamde "linked poetry", waarvan de verschillende delen met elkaar in verband staan op heel veel verschillende manieren. Zo moet het tweede gedicht bijvoorbeeld aansluiten bij het eerste, maar het derde moet daar dan weer mee breken. De prof is vriendelijk, maar ook wel wat aan de saaie kant. We lezen de gedichten de eerste weken zowel in het Engels als in het Japans, maar daarna enkel in het Japans, dus dat zal ook wel wat inspanning vergen. En bovenal alweer een goede kans om wat Japans bij te leren.

• Japans Recht: gegeven door een Japanse prof, die nog nooit eerder in het Engels les heeft gegeven en dan ook vrij slecht spreekt. Soms wel grappige versprekingen, zoals het feit dat hij telkens spreekt over "homepage" wanneer hij "site" bedoelt. Hij heeft vorige keer twintig minuten gesproken over de "homepage" van de Yakuza, terwijl hij daar gewoon met een wikipedia-artikel in zijn handen stond. Vaak is zijn gebrekkige Engels echter wel enerverend, aangezien hij daardoor maar heel traag les kan geven. Gelukkig vind ik de onderwerpen interessant (en ken ik er al iets van, aangezien het eigenlijk vooral gaat over politieke kwesties), anders zou ik deze les niet nemen. Voor de mensen van Leuven: het lijkt tot nu toe vrij veel op het vak maatschappelijke ontwikkelingen van Japan.

• Japanse Cultuur: gegeven door Stephen Gibbs, op en top Brit (gestudeerd aan Oxford, uiteraard) en "quite the peculiar character". Toen hij zichzelf voorstelde heeft hij twee keer zijn "willy" erbij betrokken ("it had turned blue!") en uitspraken als "amuse yourselves, my dears" zijn hem ook niet vreemd. Van buitenlandse studenten die hier al een tijdje zitten hebben we ook al een en ander over hem gehoord, maar aangezien ik me al een hele tijd geleden voorgenomen heb niet te veel op "het schijnt dat"-weetjes te vertrouwen, wacht ik liever nog wat af voor ik daar zelf iets over zeg. Het lesonderwerp, zoals de verschillen tussen de Japanse en westerse cultuur, en hoe daarmee om te gaan, is voor mijn in antropologie geïnteresseerde persoon in elk geval zeer interessant.

• Manga: ja, er is een apart vak over manga. Ik heb die dingen nog nooit gelezen, maar het lijkt me ook wel interessant de Japanse cultuur aan de hand daarvan te bestuderen. De prof komt uit Canada en we mogen hem Tim noemen. Elke week lezen en bespreken we fragmenten uit verschillende manga, en af en toe gaan we ook eens naar wat anime kijken. We moeten een paper van een tiental bladzijden schrijven over een manga naar keuze, en er is een examen, maar dat is "take home". Ik heb eigenlijk nog nooit een manga vastgehad, maar vind het wel een interessant deel van de Japanse cultuur en wil er zeker meer over weten.

• Pop Culture: hierbij zullen jullie je waarschijnlijk allerlei vreemde dingen voorstellen, en grappig genoeg zijn dat waarschijnlijk de dingen waar we les over gaan krijgen. J-pop, gekke televisieshows, Hello Kitty en andere kawaiimono (schattige dingen), het komt allemaal aan bod. Het beste is echter wat we in de vijfde week gaan doen: een karaoke-fieldtrip. Uiteraard zijn die onderwerpen wel serieus te behandelen, en gaan we dat dan ook doen. De prof is dezelfde als die van manga, Tim dus.
  

• Theeceremonie: we worden onderwezen in de oude Japanse traditie van thee zetten, aanbieden aan de gasten, drinken en de hele reutemeteut (wat hou ik toch van dat woord) errond. Elke les duurt ongeveer drie uur, en we moeten er allerlei gekke dingen voor kopen. Enige nadeel is dat het 15 euro per maand kost om eraan deel te nemen, aangezien de universiteit er geen geld voor wil geven (die van de rechten zijn er tegen omdat ze het geen academisch verantwoord vak vinden - stel je voor). Hierover vertel ik later zeker meer.

• Japanse Economie: een vak dat ik niet ga nemen, door de combinatie van nog maar een Japanse prof met gebrekkig Engels en een verschrikkelijk saai onderwerp, maar ik zet het hier toch even bij omdat ik jullie de unieke manier waarop je in dit vak je punten verdient niet wil onthouden. Aanwezigheid (zelfs zonder participatie) in de les telt mee voor maar liefst 40 procent van de punten. Als je altijd komt ben je er dus al bijna door. Participatie levert je nog eens 10 procent extra op, en hiervoor hanteert de prof een toch wel heel speciaal systeem. Er is een blad waarop je elke keer je een opmerking maakt of vraag stelt je naam mag schrijven, en aan de hand daarvan evalueert de prof dus hoe goed je meegewerkt hebt. Vanaf het moment dat je je mond opendoet mag je dus dat blad (dat altijd wel ergens in de klas rondzwerft) vragen om zelf op te schrijven dat je toch wel een erg waardevolle bijdrage aan de les hebt geleverd. Zo vroeg iemand wat een bepaalde afkorting betekende, waarna hij - ongetwijfeld terecht - fier het blad in ontvangst nam en zijn naam erop schreef. Ook die 10 procent is dus wel zeer gemakkelijk te verdienen. De rest van de punten staat op het examen, maar de prof haastte zich te melden dat dat absoluut niet moeilijk zou zijn en enkel over de grote lijnen zou gaan. Je zou je bijna beschaamd gaan voelen als je op dit vak geen 90 procent haalt.

Tot zover mijn lessen, nu over naar de activiteiten die ik daarbuiten doe/plan te doen. Veel tijd wordt uiteraard ingenomen door studeren, maar er blijft nog genoeg over voor wat ontspanning. Samen met Judith en Hilde ben ik van plan me aan te sluiten bij de backpackersclub. Die organiseert ongeveer elke maand wel een leuke activiteit zoals rugzaktochten in de bergen, maar ook duiken, raften en nog van dat moois. Afhankelijk van de activiteit blijven we dan een of meer dagen weg. We doen aan sport en ontdekken tegelijk mooie stukjes van Japan, ideaal dus.

Ik wil hier echter ook mijn muzikale vaardigheden onderhouden. Vandaar dat ik op zoek ben gegaan naar een fanfare of orkest, en het orkest van Kansai University zelf stond mij het meeste aan. Ik heb er dan ook vandaag contact mee opgenomen, en hoop dat ze snel (en positief) antwoorden. Naast dwarsfluit zal ik er immers zeker ook genoeg gelegenheid krijgen om mijn Japans te oefenen.

Zo, dit bericht zit erop. Nog twee dingen: het is misschien niet oninteressant ook de blogs van de andere Leuvenaars in Japan te lezen, zeker van degenen met wie ik hier samenzit. Zo kan je de ervaringen wat vergelijken, dingen lezen die ik vergeten ben te vermelden en nog wat extra foto's zien. En dat brengt me bij het tweede punt: de foto's die ik getrokken heb zullen hier te bewonderen zijn. Momenteel staan er nog maar een paar op, maar dat zullen er snel meer worden. De bedoeling is ook wat foto's te verwerken in mijn blogberichten, dus dan kom je ze wel automatisch tegen.

Tot gauw
Ruben